Welkom in mijn fotoboek.

Mijn naam is Voldemort, en ik ben de Heer van het Duister. Jullie kennen mij waarschijnlijk wel uit de boeken en/of films van Harry Potter, dat verwende nest dat denkt dat 'ie kan toveren.

Ik zal even een korte samenvatting geven van mijn leven. Omdat de boeken over Harry, en dus ook alles over mij, oorspronkelijk in het engels zijn geschreven zal ik bij de engelse namen blijven. Af en toe zal ik wel een vertaling geven om verwarring te voorkomen.

Het begint allemaal in 1927, toen mijn vader ontdekte dat mijn moeder een heks was. Mijn moeder, een afstammeling van de grote Salazar Slytherin (Zalazar Zwadderich), was toen al zwanger van mij.
Mijn vader verliet ons nog voordat ik geboren was. Toen het op 13 december eindelijk zover was stierf mijn moeder ook nog eens vrij snel na de geboorte. Ze had nog net tijd om me de naam Tom (in het nederlands Marten)(naar mijn vader) Marvolo (in het nederlands Asmodom)(naar mijn grootvader) te geven.

In 1938 was ik oud genoeg om naar Hogwarts te mogen. Volkomen naar verwachting werd ik ingedeeld in Slytherin (Zwadderich dus), waar ik een model-leerling was. In het geheim bestudeerde ik de Duistere Magie, maar dat wist toen nog niemand. Vanaf het moment dat ik over de Geheime Kamer hoorde heb ik me ook daarin verdiept.

Op een dag op Hogwarts was ik mijn naam zat, ik wilde niks meer met mijn familie te maken hebben. Van mijn volledige naam maakte ik het anagram "I AM LORD VOLDEMORT" ("Mijn naam is Voldemort"). Vanaf dat moment mochten goede vrienden mij zo noemen.
Mijn doel was ook vanaf dat moment dat mijn naam ooit gevreesd zou worden door de hele magische wereld.

In 1943, mijn vijfde jaar op Hogwarts, had ik eindelijk het geheim van de Geheime Kamer gekraakt. Ik sloop naar binnen en liet de Basilisk vrij. Whehe, wat een chaos gaf dat, lachen man!
Wel een beetje jammer van Myrtle (Jenny), die doodging op de meisjes-WC.
Wel vervelend dat Dumbledore (Perkamentus, als je dat niet wist) me zo in de gaten hield. Ik heb mijn werk niet helemaal af kunnen maken, maar ik heb een stukje van mezelf bewaard in een dagboek, waarmee ik mijn werk later nog af zou maken. Mooi plan, als die verdomde Harry Potter niet in de weg had gelopen.

Hier nog even een foto van mezelf in die tijd:



In de zomer van 1944 heb ik mijn grootouders en mijn vader opgezocht en ze allemaal vermoord. Verder niet veel bijzonders.
Een jaar later ben ik van school af gegaan en verdwenen uit het oog van de normale tovenaars. Meerdere magische transformaties ondergaan, beetje in de onderwereld rondgehangen, nouja je kent het wel.
Toen ik terugkwam in 1970 herkende bijna niemand me. Ideaal dus. Helaas geen foto's.

Toen ik terug was ben ik begonnen met het werven van een leger van tovenaars. Ik was enorm machtig, dus veel tovenaars wilden mij wel dienen. Als ze niet wilden dwong ik ze ook nog wel eens
Mijn volgers noemden zich de Death Eaters (Dooddoeners).
Met zijn allen en natuurlijk onder mijn leiding hebben we flink wat mensen vermoord of laten verdwijnen, en vooral veel heibel geschopt. Mooie tijden waren dat.

Rond 1980 kwam mij een profetie ter ore, waarvan later bleek dat ik ook nog maar eens de helft had gehoord. Hoe dan ook, ik was ervan overtuigd dat ik een kind moest vermoorden, en toevallig werd vlak daarna Harry Potter geboren.
De Potters kregen mijn plannetje door, maar gelukkig had ik een spion in hun kringen. Peter Pettigrew (Peter Pippeling voor de barbaren onder jullie) wist mij te vertellen waar de Potters zich verborgen hielden.

Om Harry te vermoorden moest ik eerst nog zijn beide ouders vermoorden. Vervelend, want omdat zijn moeder zich voor hem oppfferde rustte er een bepaalde zegen over hem. De spreuk om hem te vermoorden ketste terug en ik was zelf bijna dood!
Ik was bijna nog minder dan een schim en vluchtte weg van de bewoonde wereld naar een bos in Albanië, in de hoop dat een van mijn volgelingen me zou vinden en me zou helpen terugkeren.

Pas ruim 10 jaar later, in 1991, kwam die sukkel van een professor Quirrel (Krinkel) toevallig langs in het bos. Ik beval hem mijn geest in zijn lichaam toe te laten en nam de macht over hem.
Eenmaal terug op Hogwarts probeerde ik de steen der wijzen te stelen, maar hier kwam ik Harry Potter weer eens tegen. Hij hield me tegen en ik moest vluchten uit het lichaam van Quirrel.

Hier een foto van mij in het lichaam van Quirrel:



Nouja, vanaf hier ga ik het ook niet meer vertellen. Wil je nog meer weten, lees dan gewoon de boeken of kijk de films.

Lord Voldemort
Heer van het Duister