Hmm... Nou in Rusland worden kinderen wel geslagen, ten minste door de meeste ouders, maar dat is beperkt tot een draai om de oren en een paar klappen op de billen, daar houd je echt geen emotionele schade aan over. Ikzelf heb met m'n ouders heel weinig problemen gehad, m'n vader is d'r vandoor gegaan en mijn moeder is altijd een voorstander geweest van mij behandelen alsof ik volwassen ben, ook toen ik 8 of zo was, daar waren dan ook wel volwassen plichten aan verbonden maar eerlijk gezegd vond ik dat nooit zo erg, en m'n moeder heeft ook nooit maar dan ook echt nooit mij verteld dat ik huiswerk of zo moest gaan doen - dat deed ik of uit mezelf wel, of ik deed het toch niet, en dan zou ook schreeuwen niet helpen. De enige grote ruzie was toen ik ophield met piano spelen. Toen hebben we echt 3 weken of zo voortdurend ruzie gehad, maar ook dat kwam uiteindelijk goed hoor.
Maar zoals ik al zei, in Rusland heb je toch 2 soorten mensen, voorstanders van een 'harde' opvoeding waar slaan bij hoort, en voorstanders van het kind een beetje z'n gang laten gaan en alleen in principiele dingen niet toegeven. Ik heb al vanaf m'n 6de of zo soms wat uurtjes alleen thuis doorgebracht en vanaf m'n 12de zat ik gewoon helemaal de hele dag thuis alleen, en dat ging altijd prima. In het begin was het een zooitje als ma thuiskwam maar dat is later ook veranderd - toen stond zelfs het avondeten om halfzeven op tafel
De meeste gezinnen in Rusland hebben zoiezo maar 1 kind, dan krijg je toch een bepaalde type opvoeding die niet zo goed is voor een kind. Ik werd ook met 3,5 van kindergarten gehaald, want daar zou ik te vaak ziek worden en ze leerden ons niet genoeg, toen dus met 4 leren lezen, met 7 pas naar school, meteen in een klas voor "begaafde" kinderen gestopt wat eigenlijk alleen inhield dat je nergens meer tijd voor overhield, en daarbij nog danslessen en pianolessen, dus geen tijd voor spelen oid... Ik kan dat nog steeds niet, in het echte leven kan ik geen vrienden maken, tenminste, vrienden wel, maar dus geen kennissen. Want ik durf niet op mensen af te stappen, en in Nederland komt niemand naar je toe. En ik weet dus gewoon niet hoe je met iemand kennis maakt... want blijkbaar leer je dat toch ergens tussen je 3de en je 9de of zo, want anders kan ik het niet verklaren waarom ik het niet kan...