Op 02-10-2006 17:39 schreef Dromenvanger[..]
Succes alvast met alles wat je hierna gaat doen
De prakijk is inderdaad okey. Geen beteren leerschool dan de praktijk.
Ik ben in een zware periode belandt na mijn stage. Een levensles heb ik doorstaan. Zware depressies en veel meer. Maar het was een les, de beste les in mijn leven was het.
Voor mijn burn-out. Ik noem het gemakshalve burn-out. Was ik een geestelijk wrak te noemen. Die burn-out en al die ellende van de afgelopen jaren heeft me gewoon sterker gemaakt.
Alsof niets me kapot kan maken.
Ik heb ook veel onderzocht over mezelf. Hoe ik in elkaar steek als mens zijnde en ben toen conclusies gaan trekken. Over optimistisch zijn en nooit zeuren in het leven. Altijd de positieve kanten inzien. Open en sociaal zijn.
Maar nog veel meer.
Ik ben van verlegen, onzeker, introvert, pessimistisch en verbitterd. Gegaan tot redelijk open, zelfverzekerde, extroverte en optimistische persoon. En dat is dus echt de grootste overwinning in mijn leven
En dat onderzoek wat ik nu doe is dan heel anders geworden. Ik heb persoonlijke problemen weten aan te pakken, en leg nu de grens dus verder door. Nog steeds wil ik meer weten over mezelf. Hoe diep of hoog mijn bewustzijn gaat en nog meer.
Maar ik wil weten hoe de realiteit in elkaar zit. Hoe de film in elkaar zit die op mijn netvlies geprojecteerd wordt.
Ik zei dat vandaag nog tegen een dame, meid, meisje of vrouw. ( weet nooit goed wat ik moet zeggen bij een vrouw....vrouw klinkt oud, meid klinkt ook zo van, meisje klinkt te jong
)
Maar ik had het dus tegen een vrouw daarover, ieder mens speelt de hoofdrol in zijn eigen film.
Even sigaretje roken
Weet je wat het is. Het leven is een grote les. Je krijgt iets op je bord geworpen en hebt ermee te leren omgaan. Ik zeg dan bewust niet dat je ermee moet leren leven, als je ellende krijgt dan moet je volgens mij leren omgaan ermee, niet zomaar iets aannemen alsof je altijd last ervan hebt. Het is dan beter dat je even nadenkt en dat je het probleem te slim afbent.
Dan hou je vanzelf meer tijd over om te genieten.
Over dat complexe van mezelf. Ik gooi soms alles omver. Ik vergeet dan waar ik voor sta en wat ik gedaan heb, ik ga dan mediteren ook wel eens, ik kegel alles om. En daarna worden de kegels weer recht gezet.
En zo ga ik door en door en door. Een manier van leven is het ook wel. Een manier zoeken om in leven te blijven