

Rens - TrenTs

Abonnement | FOK!free abonnement |
Geregistreerd | 28-10-2002 |
Laatste update | 17-04-2007 |
Geslacht | Man |
Geboortedatum | 28-02-1983 |
Relatie | wie weet. |
Seksualiteit | |
Kleur ogen | groen |
Schoenmaat | uh.. |
Beroep | |
Studierichting | Engels |
Woonplaats | Den Bosch |
Favo forum | Wetenschap, Filosofie, Levensbeschouwing |
Favo FOK!kers | |
Favo subsite | FOK!forum |
Aantal forumposts | 25.681 » |
Aantal FP-reacties | 844 » |
Aantal views | 21.434 |
Aantal reacties | 2.380 |
Laatste voyeur(s) | MilanoH MilanoH Anonieme_Fokker Anne Anne |

Schat, als ik langskom en je ligt op me te wachten,
Daar op de bank, je benen wijd, je ogen dicht,
Dan raad ik één voor één je vunzige gedachten,
Aan die te natte, geile lach op je gezicht.
Je komt omhoog, maar ik zeg: "Nee, nee, nee, je mag niet opstaan!"
Dan smeek je: "Liefste kleed je uit, ik wil je zien."
Ik geef gehoor aan jouw bevel, maar hou m'n slip aan,
Zodat het straks nog extra spannend wordt misschien.
Je draait je om, je steekt je poeperdje de lucht in,
Alsof je zeggen wil: "Ben ik al aan de beurt?"
En ik duw zonder "boe" of "bah" m'n neus die schacht in,
Die sleuf die naar kaneel en boterbloemen geurt.
Je kromt je rug, je spant je in, begint te zuchten,
Maar ik bevroed daarbinnen, plotsklaps, een gevaar.
Ik krijg geen adem meer, ik voel dat ik moet luchten,
Maar jij houdt veel te stijf je billen bij elkaar.
Je kreunt zo hard, je hoort niet mijn gesmoorde kreten,
Als ik je sla of krab vind jij 't alleen maar fijn.
'k raak in paniek, m'n hele lijf begint te zweten.
Het is niet waar, dit kan toch niet m'n einde zijn?
Ten einde raad sla ik met vuisten op je billen,
Ik grijp van onder, knijp je borsten zowat fijn,
Maar jij kreunt des te harder, en, plots, na een stilte
Hoor ik een kreet, dat moet haast jouw orgasme zijn.
En dan ontspan je, en als een kurk die uit een fles springt,
Word ik tegen de boekenkast getorpedeerd.
Je kijkt me aan met ogen waas van zilte zinnen,
En vraagt, nog hijgend: "Schatje, heb je je bezeerd?"
Maar ik zeg: "nee" en lieg hardop dat ik het fijn vond,
Dat ik genoten heb met heel m'n hart en ziel.
Dat mijn orgasme zo intens was als maar zijn kon,
Toen de hele Winkler Prins bovenop me viel.
Dan zit je bij me en je likt m'n blauwe plekken,
En mijn gedachten dwalen af naar vrouw en kind.
En dan besef ik, en dat is nou juist het gekke,
Dat ik 't bij m'n eigen vrouw toch het lekkerst vind.
Daar op de bank, je benen wijd, je ogen dicht,
Dan raad ik één voor één je vunzige gedachten,
Aan die te natte, geile lach op je gezicht.
Je komt omhoog, maar ik zeg: "Nee, nee, nee, je mag niet opstaan!"
Dan smeek je: "Liefste kleed je uit, ik wil je zien."
Ik geef gehoor aan jouw bevel, maar hou m'n slip aan,
Zodat het straks nog extra spannend wordt misschien.
Je draait je om, je steekt je poeperdje de lucht in,
Alsof je zeggen wil: "Ben ik al aan de beurt?"
En ik duw zonder "boe" of "bah" m'n neus die schacht in,
Die sleuf die naar kaneel en boterbloemen geurt.
Je kromt je rug, je spant je in, begint te zuchten,
Maar ik bevroed daarbinnen, plotsklaps, een gevaar.
Ik krijg geen adem meer, ik voel dat ik moet luchten,
Maar jij houdt veel te stijf je billen bij elkaar.
Je kreunt zo hard, je hoort niet mijn gesmoorde kreten,
Als ik je sla of krab vind jij 't alleen maar fijn.
'k raak in paniek, m'n hele lijf begint te zweten.
Het is niet waar, dit kan toch niet m'n einde zijn?
Ten einde raad sla ik met vuisten op je billen,
Ik grijp van onder, knijp je borsten zowat fijn,
Maar jij kreunt des te harder, en, plots, na een stilte
Hoor ik een kreet, dat moet haast jouw orgasme zijn.
En dan ontspan je, en als een kurk die uit een fles springt,
Word ik tegen de boekenkast getorpedeerd.
Je kijkt me aan met ogen waas van zilte zinnen,
En vraagt, nog hijgend: "Schatje, heb je je bezeerd?"
Maar ik zeg: "nee" en lieg hardop dat ik het fijn vond,
Dat ik genoten heb met heel m'n hart en ziel.
Dat mijn orgasme zo intens was als maar zijn kon,
Toen de hele Winkler Prins bovenop me viel.
Dan zit je bij me en je likt m'n blauwe plekken,
En mijn gedachten dwalen af naar vrouw en kind.
En dan besef ik, en dat is nou juist het gekke,
Dat ik 't bij m'n eigen vrouw toch het lekkerst vind.

