quote:Zeer interessant? Hmm.. ben anders ook erg saai hoor
Ach iedereen is weleens saai, saai zijn kan ook heel prettig zijn zo nu en dan
Ik zal je een ander verhaaltje geven ipv een vervolg
Er was eens een adelaar, ze was jong en prachtig, een echte heerseres van het luchtruim.
Op een dag zweefde ze rond in de lucht en zag een mens op de grond, een mooi mens, met een raar ding in zijn handen.
Overmoedig en vol vertrouwen zoals ze was ging ze boven de man circelen om hem wat beter te bekijken.
Een knal verscheurde de hemel, haar vleugel spatte uit in een zilverkleurige scheut van pijn en ze storte ter aarde.
Toen ze eenmaal bij kwam op de grond probeerde ze weer te vliegen, maar haar vleugel was kapot.
Voor het eerst in haar leven kende ze echte angst, de grond was vreemd voor haar, haar leven was een leven in de lucht.
Andere mensen kwamen en wilde haar meenemn, angstig als ze was beet ze en zo kwam ze erachter dat mensen maar zwak zijn, maar in hun zwakheid enorm veel kracht hebben.
Na een tijdje ebte haar angst voor mensen weg, maar ze bleef altijd verlangen naar de lucht, de plaats waar ze thuishoorde.
Ze verlangde zo naar de lucht dat ze op weg ging naar een hoge klif, ze sprong er vol vertrouwen af, vol vertrouwen dat haar vleugels haar wel zouden dragen zoals ze altijd hadden gedaan.
Maar haar vleugels droegen haar niet, het schot had de ene vleugel deerlijk beschadigt en weer storte ze ter aarde.
En tot op de dag van vandaag verlangt ze naar de lucht, verlangt ze ernaar om te dansen met de wind, om tot enorme hoogte's te vliegen en zich dan te laten vallen in een wilde vlucht naar de aarde toe om net op het laatste moment om te keren en de vleugels weer uit te slaan.
Ze wacht tot haar vleugel weer hersteld is, maar het wachten valt zwaar, het verlangen is zo groot.
Ze mist de lucht, elke dag staart ze naar de lucht, zucht ze tegen de wind, kon ik maar weer met je dansen.
Ze vraagt zich soms af, zal ik ooit nog vliegen, zal ze ooit het vertrouwen in haar vleugel terugkrijgen.
Geen angst voor mensen heeft ze, wel angst voor zichzelf...