Goedenavond Mensen,

Het FokForum is weer een member rijker. Vandaag ben ik dat (ongetwijfeld met een heleboel anderen).

Ik ben dus Mark, ik ben nu een paar maandjes begonnen met studeren aan de VU te Amsterdam. Het bevalt me voorlopig prima, en ook de prestaties zijn zelfs naar verwachting.

Ik doe in mijn vrije tijd het liefst weinig. Ik drink en feest een beetje, en ik kijk ook veel sport. Ook sport ik regelmatig zelf.

Ik ben vrij breed geinteresseerd. Slechts taal/cultuur en kunst kunnen mij niet boeien. Er is daar eerders sprake van opgewekte aggressie dan van interesse.

Politiek/Economie/Sport. Ik verdiep me er graag in, en vooral van het laatste ken ik zo mijn klassiekers en feiten..

Mijn Username vindt zijn oorsprong in de voetbalsport. El Fenomino is namelijk de bijnaam van 'Ronaldo Luis Nazario de Lima'. En het is hier niet zo zeer de speler Ronaldo die mij fascineert, maar meer de bijnaam op zich. Overigens is Ronaldo natuurlijk ook geen onverdienstelijke voetballer, die zonder zijn slepende blessure ongetwijfeld zijn exceptionele talent ten volste had kunnen benutten. Maar ook drama hoort bij de sport.

Een sport die mij het meest fascineert is trouwens iets heel anders dan voetbal. Dat is wielrennen. Midden jaren negentig ben ik de Tour de France gaan volgen. Ik heb helaas de supremacy van Miguel Indurain niet mogen mee maken, maar ik heb de Tourzeges van Riis (1996), Ullrich (1997), Pantani (1998) en Armstrong (1999-2003) compleet gevolgt en herinner me dus ook de beklimmingen van Hautacam waar in 1996 Riis de sterkste was en waar Armstrong in 1999 Javier Oxtoa net niet achterhaalde ondanks dat die beklimming in mijn ogen een van de sterkste ooit van Armstrong is geweest. De gebroeders Oxtoa kregen een ongeluk waarbij een van de twee broers overleed, de ander is voor zijn leven gehandicapt.

Het is overigens de absolute kracht die mij zo fascineert in het wielrennen. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven, maar de manier waarop Armstrong de afgelopen jaren heeft gewonnen getuigt in mijn ogen van zo ongelovelijk veel klasse dat dat niet te beschrijven is. Veel mensen mogen de Texaan niet, maar ik blijf het een voorbeeld vinden voor hoe sportmensen zouden moeten zijn.

Het mooiste aan sport is in mijn ogen ook de rauwe emotie die je af en toe ziet.. Zo herinner ik mij een wedstrijd die gewonnen werd door Maurice Green. De adrenaline zag je gewoon door zijn lichaam rammen na de zege.

Sorry dat ik me even liet gaan, maar sport is dus een belangrijk deel in mijn leven. Je hebt supersporters, maar het zijn de fenomenen die de sport zo mooi maken.