Het mooie aan het leven is toch wel dat het een keertje ophoudt. Maar ja, zolang ik er nog ben maak ik er maar het beste van. Ik ben vooral virtueel aanwezig op deze planeet. Als ik natuur wil zien, dan surf ik wel naar YouTube. Als ik vogels wil horen dan trek ik een tjilp-trackje van het internet en luister met mijn Beats Dre naar het gezang van honderden naïeve vogeltjes. Geuren van bossen en bloemen zitten in flessen en geluiden download ik naar mijn PC... Zelfs voor seks heb je geen vlees meer nodig. Alles komt je in hapklare brokken aanwaaien via het internet. En denk nu niet dat jij het beter doet, want wie dit leest is net zo gek... en zo.

Het leven is internet. Ik hoef dus nooit meer naar buiten. Ik woon in een huis met zeven muren. In elke muur bevindt zich een raam. Achter die ramen zie ik dingen die het daglicht niet verdragen kunnen. Ik denk dat mensen een virus zijn voor deze planeet.

Een zak donuts en een glaasje verse koeientietsap. Meer heb ik niet nodig. Maar dat soort spullen bestel ik gewoon bij de AH online. Dagelijks bezorgt een graatmager meisje mij calorierijk voedsel. Ze zegt: Dag meneer Bos, hier zijn uw boodschappen. En ik zeg dan meestal zoiets als: Kom even binnen, meid, dan eten we samen een hapje...

Maar daar trapt ze niet in, dat kreng.