Joost van den Vondel - J.v.d.Vondel
Abonnement | FOK!free abonnement |
Geregistreerd | 03-10-2003 |
Laatste update | 23-12-2007 |
Geslacht | Man |
Geboortedatum | 17-11-1587 |
Relatie | - |
Seksualiteit | |
Kleur ogen | - |
Schoenmaat | - |
Beroep | Schrijver van amusante gedichten ende toneelstukken. |
Studierichting | |
Woonplaats | |
Favo forum | (RL) Soaps |
Favo FOK!kers | Een ieder die hier reageert, wordt door mij zeer gewaardeerd. |
Favo subsite | FOK!forum |
Aantal forumposts | 141 » |
Aantal FP-reacties | 0 » |
Aantal views | 1.890 |
Aantal reacties | 38 |
Laatste voyeur(s) | Croupouque Croupouque Croupouque Croupouque Anonieme_Fokker |
Hart'lijk welkom iedereen.
Ick stel mij voor, en wel meteen:
'Vondel' heet ick en u ziet:
van voor'n 'Joost', van acht'ren niet.
U vraaght zich af hoe dit nu kan?
Een doode en toch leevend man
hier op dit foorum , zoiets stoms:
"Zijt gij misschien herrezen soms?"
"Welnee" zeg ick u dan, "gij dwaas
luischter toch naar mijn relaas.
K' zal u vertellen hoe t'is gegaan:"
Het verhaal van mijn bestaan.
Het begon een dagh, heel lang gelee
mijn nonkel Heinz had een idee.
Hij stelde'n skivakantie voor
dat klonck mij goed in het gehoor.
Toen ben'k naar d'n shop gesneld,
en heb een rood skipak beschteld.
En op het label schtond den zin:
"Hier zit een warmhoudfolie in."
"Dat zit wel schnor dat pak, ick denk
die folie isch een godsgeschenk.
Wat nu vast staat in elk geval
isch dat ick niet bevriezen zal."
Zodoende trokken Heinz en ick
met goede zin en goede schik
In onze koets naar Zwitserland.
Een behoorlijcke afstand.
En toen daar eenmaal aanbeland
nam ick den skischtok in den hand.
Klom bovenop een berg, heel hoog
wat zag mijn scherpe dichtersoog?
Daarginds daar stond een fraaie vrouw
en in den kille Zwitsers' kou
dacht ick , door cupido verblind,
"Ach wie niet waagt, nou, die niet wint."
Ick keek over de bergen uit
en riep "geronimoooooo", heel luid.
Ick hoopte zo dat zij mij zag
zij gunde mij geen oogopslag.
Ick dacht: "zo met dat skipak aan
zien de vrouwtjes mij wel staan."
Maar als gevolg van mijnen schreeuw
volgde er een golf van sneeuw.
Een lawine groot en woest
een Zwitsers dorp dat werd verwoest.
En ick? Ick werd ruw meegesleurd
en dacht: "het is met mij gebeurd"
Ick waande mij totaal verlooren
toen bleeck dat ick was ingevrooren.
Ick zat dus voor een eeuwigheid
in een ijsblok, tot mijn spijt.
Ick was woescht, ick had gemerckt
mijn skipak dat had niet gewerckt.
Ick ben verstandig, uiteraard
ick had het bonnetje bewaard.
Menig jaar ging toen voorbij
maar nu ben ick toch eind'lijk vrij.
Mijn ijsomhulsel smolt direct.
Met danck aan het broeikaseffect.
Hulde dus aan uitlaatgassen,
CFK's die ons vergassen,
want zoals Johan Cruiff ooit zei:
"Elk nadeel hep z'n voordeel"
(een wijze man is hij.)
En hier ben ick nu, uit't verleeden.
Voor mij den toekomscht, voor u het heden.
Nu isch deeze oude sock
neergestreken hier op Fok.
Ick kan het echter niet ontkennen
het internet isch eeven wennen.
Dankzij dit wonder der techniek
bedien ick nu een groot publieck.
Dit footooboeck dient in't geheel
als mijnen poëzie-toneel.
En is het niet naar uwen zin
dan vriest u mij gewoon weer in.
Ick stel mij voor, en wel meteen:
'Vondel' heet ick en u ziet:
van voor'n 'Joost', van acht'ren niet.
U vraaght zich af hoe dit nu kan?
Een doode en toch leevend man
hier op dit foorum , zoiets stoms:
"Zijt gij misschien herrezen soms?"
"Welnee" zeg ick u dan, "gij dwaas
luischter toch naar mijn relaas.
K' zal u vertellen hoe t'is gegaan:"
Het verhaal van mijn bestaan.
Het begon een dagh, heel lang gelee
mijn nonkel Heinz had een idee.
Hij stelde'n skivakantie voor
dat klonck mij goed in het gehoor.
Toen ben'k naar d'n shop gesneld,
en heb een rood skipak beschteld.
En op het label schtond den zin:
"Hier zit een warmhoudfolie in."
"Dat zit wel schnor dat pak, ick denk
die folie isch een godsgeschenk.
Wat nu vast staat in elk geval
isch dat ick niet bevriezen zal."
Zodoende trokken Heinz en ick
met goede zin en goede schik
In onze koets naar Zwitserland.
Een behoorlijcke afstand.
En toen daar eenmaal aanbeland
nam ick den skischtok in den hand.
Klom bovenop een berg, heel hoog
wat zag mijn scherpe dichtersoog?
Daarginds daar stond een fraaie vrouw
en in den kille Zwitsers' kou
dacht ick , door cupido verblind,
"Ach wie niet waagt, nou, die niet wint."
Ick keek over de bergen uit
en riep "geronimoooooo", heel luid.
Ick hoopte zo dat zij mij zag
zij gunde mij geen oogopslag.
Ick dacht: "zo met dat skipak aan
zien de vrouwtjes mij wel staan."
Maar als gevolg van mijnen schreeuw
volgde er een golf van sneeuw.
Een lawine groot en woest
een Zwitsers dorp dat werd verwoest.
En ick? Ick werd ruw meegesleurd
en dacht: "het is met mij gebeurd"
Ick waande mij totaal verlooren
toen bleeck dat ick was ingevrooren.
Ick zat dus voor een eeuwigheid
in een ijsblok, tot mijn spijt.
Ick was woescht, ick had gemerckt
mijn skipak dat had niet gewerckt.
Ick ben verstandig, uiteraard
ick had het bonnetje bewaard.
Menig jaar ging toen voorbij
maar nu ben ick toch eind'lijk vrij.
Mijn ijsomhulsel smolt direct.
Met danck aan het broeikaseffect.
Hulde dus aan uitlaatgassen,
CFK's die ons vergassen,
want zoals Johan Cruiff ooit zei:
"Elk nadeel hep z'n voordeel"
(een wijze man is hij.)
En hier ben ick nu, uit't verleeden.
Voor mij den toekomscht, voor u het heden.
Nu isch deeze oude sock
neergestreken hier op Fok.
Ick kan het echter niet ontkennen
het internet isch eeven wennen.
Dankzij dit wonder der techniek
bedien ick nu een groot publieck.
Dit footooboeck dient in't geheel
als mijnen poëzie-toneel.
En is het niet naar uwen zin
dan vriest u mij gewoon weer in.
1